Doktor Bogumił

Książka dobrze się czyta. Skomplikowana, pokrętna i niebanalna intryga. Dużo i ciekawie o historii medycyny. Ale...
Jak na powieść historyczną z połowy XIX w. jest zbyt wiele i zbyt oczywistych anachronizmów. Np.: główny bohater jest około roku 1843 zamieszany w napad na pociąg w Wilnie (kolej do Wilna dotarła w 1862 r). W głównej akcji, około 1850 r., istotną postacią drugoplanową jest prasowy fotoreporter (w 1850 r. działał w Warszawie zakład dagerotypii Karola Beyera, ale fotografia prasowa to sprawa dużo późniejsza). Wyprawa z Warszawy do Ameryki zaczyna się od wyjazdu koleją do Hamburga przez Berlin (w 1850 r. Warszawa połączenia kolejowego z Berlinem nie miała).
Zakładam, że w części medycznej autorka, lekarz bądź co bądź, ma ścisłe informacje. Tylko że zaufanie zostało już podważone... hm, chyba będę musiała posprawdzać. Wstyd dla wydawnictwa Marginesy za brak przyzwoitej adiustacji.

Książka dobrze się czyta. Skomplikowana, pokrętna i niebanalna intryga. Dużo i ciekawie o historii medycyny. Ale...
Jak na powieść historyczną z połowy XIX w. jest zbyt wiele i zbyt oczywistych anachronizmów. Np.: główny bohater jest około roku 1843 zamieszany w napad na pociąg w Wilnie (kolej do Wilna dotarła w 1862 r). W głównej akcji, około 1850 r., istotną postacią...

Ileż to można się ciekawych rzeczy dowiedzieć ze świata medycyny za sprawą tej książki. Co do powieści, treść nie jest porywająca, ale nie skazuje książki na straty. Podoba mi się bohater. Doktor Bogumił, który wywodzi się z nizin społecznych, spełnia swoje marzenie i kończy medycynę. Jak dla mnie trochę o dziwnej moralności. Brzydzi się wykopywaniem zwłok dla ćwiczeń, ale przy sporządzaniu dziwnych leków, to już nie? To i to jest eksperymentem. To także romantyk, bardzo kocha żonę i pragnie znaleźć sposób na jej schorzenie. Wąska miednica, problem z utrzymywaniem ciąży.

Jestem i tak pod wrażeniem, jak w jednej książce skupia się talent medyczny i pisarski. Pani Ałbena to postać nietuzinkowa.

Ileż to można się ciekawych rzeczy dowiedzieć ze świata medycyny za sprawą tej książki. Co do powieści, treść nie jest porywająca, ale nie skazuje książki na straty. Podoba mi się bohater. Doktor Bogumił, który wywodzi się z nizin społecznych, spełnia swoje marzenie i kończy medycynę. Jak dla mnie trochę o dziwnej moralności. Brzydzi się wykopywaniem zwłok dla ćwiczeń, ale...

Trylogia "Uczniowie Hippokratesa" Ałbeny Grabowskiej to godna podziwu kompilacja sfabularyzowanych opowieści o ludziach zasłużonych dla nauki. Dzięki "Uczniom..." jeszcze lepiej pojęłam i przyswoiłam historię medycyny, którą do tej pory zgłębiałam wyłącznie z publikacji popularnonaukowych. A co najważniejsze, dzięki trylogii umiejscowiłam na osi czasu krok po kroku znamienne pionierskie odkrycia w świecie biologii, chemii i medycyny!

Ałbena Grabowska, specjalista neurolog z doktoratem z epileptologii ma niesłychany dar snucia historii. Robi to fachowo, z wprawą i maestrią, mając szczególnie na uwadze fakty oraz wnikliwie trzymając się realiów panujących od lat 50. XIX wieku.

Misją trylogii "Uczniowie Hippokratesa" jest przybliżenie czytelnikowi historii lekarzy i lekarek. Pisarka gruntownie przedstawia m.in. trudne początki aseptyki czy znieczulenia, niechęć nobliwej kadry medycznej opornej wszelkim reformom oraz inne trudności, przed jakimi stawali polscy pionierzy medycyny, którzy spotykali się z ostracyzmem otoczenia, byli wyśmiewani i nie traktowani poważnie. Udowodnić swoją wartość mogli tylko poprzez niezłomność, upór, poświęcenie i ciężką pracę. Ałbena pokazuje nierówności płci, walkę kobiet o równouprawnienie oraz utrudnianie kobietom możliwości studiowania i wykonywania zawodu lekarza zarezerwowanego wówczas wyłącznie dla mężczyzn. Dobitnie przedstawia nierówności społeczne, konserwatyzm, utarte konwenanse klasowe oraz polskie realia pod zaborami.

Bohaterem głównym każdej części trylogii jest inna postać. W pierwszej jest nim doktor Bogumił, a lata fabuły przypadają na okres 2 połowy XIX wieku. W drugiej części charyzmatyczną główną bohaterką jest doktor Anna (Anna Tomaszewicz-Dobrska pierwsza dyplomowana polska lekarka, mentorka wszystkich ginekologów),a okres opowieści to koniec 70. XIX wieku. Ostatnia część przypada na okres II wojny światowej, a pierwsze skrzypce gra doktor Zosia.
Na uznanie zasługuje fakt, że opowieści przytoczone w książkach pisarka przeplata prawdziwymi historiami lekarzy, biologów oraz chemików, którzy mieli przełomowy wpływ na dzieje medycyny, m.in. Charles Darwin, Florence Nightingale, Louis Pasteur, Joseph Lister, Wilhelm Rontgen, Zygmunt Freund, Alois, Alzheimer, Kazimierz Funk czy Horace Wells. Dzięki temu można w pełni zrozumieć, z czym borykała się medycyna lat 1850-1945 oraz jak przełomowych odkryć dokonywali ówcześni lekarze klinicyści oraz naukowcy zdobywający wiedzę patrząc w okular mikroskopu bądź obserwując szalkę laboratoryjną.
Tym właśnie gigantom - "bękartom Hippokratesa" zawdzięczamy obecny poziom wiedzy medycznej.

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

Trylogia "Uczniowie Hippokratesa" Ałbeny Grabowskiej to godna podziwu kompilacja sfabularyzowanych opowieści o ludziach zasłużonych dla nauki. Dzięki "Uczniom..." jeszcze lepiej pojęłam i przyswoiłam historię medycyny, którą do tej pory zgłębiałam wyłącznie z publikacji popularnonaukowych. A co najważniejsze, dzięki trylogii umiejscowiłam na osi czasu krok po kroku...

Ciekawa ale nie porwała mnie tak jak Stulecie Winnych tej autorki. Doceniam informacje o osiągnięciach medycyny, warunkach sanitarnych szpitali, czy codziennego życia bogatszych i uboższych warstw społecznych ale bohaterowie zostali nakreśleni w taki sposób, że nie pokochałam ich szczególnie mocno. Chyba po prostu nie dali się zbyt głęboko poznać.
Zakończenie spłaszczone, skrócone. Nagle wszystkie problemy, które nękały rodzinę głównego bohatera przez całą powieść udało się rozwiązać, jakby autorka sama miała ochotę zakończyć już pisanie tej książki.

Ciekawa ale nie porwała mnie tak jak Stulecie Winnych tej autorki. Doceniam informacje o osiągnięciach medycyny, warunkach sanitarnych szpitali, czy codziennego życia bogatszych i uboższych warstw społecznych ale bohaterowie zostali nakreśleni w taki sposób, że nie pokochałam ich szczególnie mocno. Chyba po prostu nie dali się zbyt głęboko poznać.
Zakończenie spłaszczone,...

Ciut historii medycyny i polskie piekiełko .............

Ciut historii medycyny i polskie piekiełko .............

Przede wszystkim dla tych, którzy lubią takie "medyczne" książki. Mnie historia medycyny fascynuje, więc czytam tę serię z dużą frajdą 😃

Przede wszystkim dla tych, którzy lubią takie "medyczne" książki. Mnie historia medycyny fascynuje, więc czytam tę serię z dużą frajdą 😃

Ciekawa konstrukcja , gdzie rodzinne historie przeplatają się z wprowadzeniem czytelnika w rozwój medycyny. Czekam na tom 2.

Ciekawa konstrukcja , gdzie rodzinne historie przeplatają się z wprowadzeniem czytelnika w rozwój medycyny. Czekam na tom 2.

Po kilku stronach przepadłam. Historia medycyny przeplatana intrygą wiele zaskakujacych wątków.Język pani Ałbeny rewelacja. Już zaczęty kolejny tom.Od pierwszej literki towarzyszą podobne emocje.Gorąco polecam.

Po kilku stronach przepadłam. Historia medycyny przeplatana intrygą wiele zaskakujacych wątków.Język pani Ałbeny rewelacja. Już zaczęty kolejny tom.Od pierwszej literki towarzyszą podobne emocje.Gorąco polecam.

Wspaniała książka!!!
Jestem zachwycona tym, że liznęłam nieco historii medycyny, jak i zostałam wciągnięta w niebanalną rodzinną historię, która momentami bawiła do łez. Przeczytałam jednym tchem!
Kieruję ukłon w stronę autorki za wielki talent pisarski. Niesamowicie przedstawiła XIX wieczny szpital, który był, wprost mówiąc, zwykłą umieralnią, miejscem wręcz odrażającym, a jednocześnie wprowadziła doń elementy humorystyczne. Wydawałoby się to niemożliwe, a jednak! Ałbena Grabowska tego dokonała i uczyniła to z niesamowitą lekkością pióra. A przy tym, jako lekarz z wykształcenia, merytorycznie przedstawiała wszelkie jednostki chorobowe znane ówczesnym lekarzom. Coś pięknego! Ta książka, choć obszerna jest jak smakowity kąsek na raz ;-).
Mam w zamiarze przeczytać pozostałe części tej trylogii, a kto wie, może i inne książki tej autorki.
Polecam najserdeczniej jak się da!

Wspaniała książka!!!
Jestem zachwycona tym, że liznęłam nieco historii medycyny, jak i zostałam wciągnięta w niebanalną rodzinną historię, która momentami bawiła do łez. Przeczytałam jednym tchem!
Kieruję ukłon w stronę autorki za wielki talent pisarski. Niesamowicie przedstawiła XIX wieczny szpital, który był, wprost mówiąc, zwykłą umieralnią, miejscem wręcz...

Większość książki to flaki z olejem, przeplatane jednak ciekawymi historiami na temat odkryć medycyny. Fabuła właściwie rozkręca się dopiero po trzysetnej stronie, ale wciąż nie na tyle, żeby nie można było się od książki oderwać.

Większość książki to flaki z olejem, przeplatane jednak ciekawymi historiami na temat odkryć medycyny. Fabuła właściwie rozkręca się dopiero po trzysetnej stronie, ale wciąż nie na tyle, żeby nie można było się od książki oderwać.